Dzisiaj
opiszę wirus Epsteina-Barra –jakie objawy wywołuje, jak się nim
zarazić, jak często występuje i jak może przyczynić się do chorób
autoimmunologicznych oraz jak go leczyć.
Wirus Epsteina-Barra (EBV – Epstein Barr Virus) to jeden z najczęstszych wirusów – niektóre badania wskazują, że aż 95% dorosłej populacji zostało nim kiedyś dotknięte!! (posiadają przeciwciała na ten wirus). EBV należy do grupy herpes wirusów, podobnie jak wirus ospy, opryszczki czy cytomegalowirus.
EBV jest przenoszony przez płyny ustrojowe – przede wszystkim przez
ślinę i może wywołać mononukleozę, gdy pierwszy kontakt z wirusem mamy w
dzieciństwie lub wieku dojrzewania - dlatego też mononukleoza jest
nazywana chorobą pocałunku. Oprócz pocałunków możemy zarazić się
używając przedmiotów, których niedawno używały osoby zakażone – szklanek
czy szczoteczek do zębów – jednak tylko dopóki są one nadal wilgotne.
Dodatkowo EBV można zarazić się przez stosunki seksualne, transfuzję
krwi, transplantacje narządów. Wirus można przenosić na inne osoby
niezależnie od czasu, kiedy byliśmy na niego narażeni pierwotnie – czyli
często przez całe życie.
Typowe objawy zakażenia to:
- zmęczenie;
- gorączka;
- stan zapalny gardła;
- powiększony węzły chłonne;
- powiększona śledziona czy wątroba;
- wysypka.
Te objawy mogą występować przez 2 – 4 tygodnie i mogą nas bardzo osłabić.
Oczywiście te objawy nie są specyficzne, dodatkowo zważając na ogromną możliwość zarażenia wirusem w codziennym życiu – ciężko taką infekcje zidentyfikować, a najczęściej za przyczynę objawów obwiniane jest przeziębienie czy grypa. Dodatkowo po zakażeniu wirus może rozwijać się nawet przez cztery tygodnie nie dając żadnych objawów – pozostając w stanie uśpienia.
Osoby zarażone EBV mają także większe ryzyko chłoniaka Burkitta, Hodgkina oraz nowotworów jamy nosowo-gardłowej oraz żołądka (jest wiele teorii łączących wirusy z nowotworami, jednak dzisiaj nie będę tego tematu zgłębiał).
Po przejściu fazy objawowej wirus przechodzi w stan uśpienia, jednak może zostać reaktywowany w przypadku immunosupresji spowodowanej np. dużym stresem, stanami zapalnymi, niedoborem snu czy podawaniem hormonów sterydowych, takich jak kortyzol.
Diagnoza EBV
Standardowo możemy wykonać badanie EBV w klasie IgG i IgM, gdzie IgG w teorii mówi o dawnym zakażeniu, IgM – o świeżym. Mamy też badanie antygenu jądrowego mówiącego nam o reaktywacji starszej infekcji.
Leczenie EBV
W medycynie konwencjonalnej nie ma żadnego oficjalnego sposobu leczenia EBV – ponieważ większość osób miała z nim kontakt, to nie ma czego leczyć.
Z alternatywnych sposobów na pewno najlepsza będzie witamina C we wlewach dożylnych – hamuje ona podział wirusa. Stosowanie doustne się nie sprawdzi, ponieważ nie dostarczymy odpowiedniej koncentracji witaminy poprzez niską tolerancję jelitową. W odpowiednich dawkach może go nawet całkowicie zniszczyć (stosowane dawki – 7,5 – 50g (1-4)).
Dodatkowo czasem stosuje się leki przeciwwirusowe takie jak Foskarnet czy Acyklowir.
Ciężko znaleźć suplementy o udowodnionym działanie przeciw EBV, ale skuteczne mogą okazać się suplementy przeciwwirusowe, takie jak monolauryn czy olejek z oregano.
Co ciekawe arginina może „napędzać” EBV.
EBV i choroby autoimmunologiczne
Jak się okazuje EBV bardzo często występuje u osób z autoagresją (1), szczególnie w przypadku Hashimoto (zapewne dlatego, że Hashimoto jest jedną z najczęściej występujących i najlepiej przebadanych chorób autoimmunologicznych). W badaniach wykazano, że aktywność wirusa wykryto u 80% osób z Hashimoto i 62% osób z chorobą Gravesa, czego nie wykazano w ogóle w grupie kontrolnej (2).
A więc jak widać Epstein Barr może być bardzo częstą przyczyną złego samopoczucia czy chorób autoimmunologicznych.
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793092
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23067008
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11311486
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6288231
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3766599/
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25931043
Źródło: Michał Undra
Wirus Epsteina-Barra (EBV – Epstein Barr Virus) to jeden z najczęstszych wirusów – niektóre badania wskazują, że aż 95% dorosłej populacji zostało nim kiedyś dotknięte!! (posiadają przeciwciała na ten wirus). EBV należy do grupy herpes wirusów, podobnie jak wirus ospy, opryszczki czy cytomegalowirus.
Typowe objawy zakażenia to:
- zmęczenie;
- gorączka;
- stan zapalny gardła;
- powiększony węzły chłonne;
- powiększona śledziona czy wątroba;
- wysypka.
Te objawy mogą występować przez 2 – 4 tygodnie i mogą nas bardzo osłabić.
Oczywiście te objawy nie są specyficzne, dodatkowo zważając na ogromną możliwość zarażenia wirusem w codziennym życiu – ciężko taką infekcje zidentyfikować, a najczęściej za przyczynę objawów obwiniane jest przeziębienie czy grypa. Dodatkowo po zakażeniu wirus może rozwijać się nawet przez cztery tygodnie nie dając żadnych objawów – pozostając w stanie uśpienia.
Osoby zarażone EBV mają także większe ryzyko chłoniaka Burkitta, Hodgkina oraz nowotworów jamy nosowo-gardłowej oraz żołądka (jest wiele teorii łączących wirusy z nowotworami, jednak dzisiaj nie będę tego tematu zgłębiał).
Po przejściu fazy objawowej wirus przechodzi w stan uśpienia, jednak może zostać reaktywowany w przypadku immunosupresji spowodowanej np. dużym stresem, stanami zapalnymi, niedoborem snu czy podawaniem hormonów sterydowych, takich jak kortyzol.
Diagnoza EBV
Standardowo możemy wykonać badanie EBV w klasie IgG i IgM, gdzie IgG w teorii mówi o dawnym zakażeniu, IgM – o świeżym. Mamy też badanie antygenu jądrowego mówiącego nam o reaktywacji starszej infekcji.
Leczenie EBV
W medycynie konwencjonalnej nie ma żadnego oficjalnego sposobu leczenia EBV – ponieważ większość osób miała z nim kontakt, to nie ma czego leczyć.
Z alternatywnych sposobów na pewno najlepsza będzie witamina C we wlewach dożylnych – hamuje ona podział wirusa. Stosowanie doustne się nie sprawdzi, ponieważ nie dostarczymy odpowiedniej koncentracji witaminy poprzez niską tolerancję jelitową. W odpowiednich dawkach może go nawet całkowicie zniszczyć (stosowane dawki – 7,5 – 50g (1-4)).
Dodatkowo czasem stosuje się leki przeciwwirusowe takie jak Foskarnet czy Acyklowir.
Ciężko znaleźć suplementy o udowodnionym działanie przeciw EBV, ale skuteczne mogą okazać się suplementy przeciwwirusowe, takie jak monolauryn czy olejek z oregano.
Co ciekawe arginina może „napędzać” EBV.
EBV i choroby autoimmunologiczne
Jak się okazuje EBV bardzo często występuje u osób z autoagresją (1), szczególnie w przypadku Hashimoto (zapewne dlatego, że Hashimoto jest jedną z najczęściej występujących i najlepiej przebadanych chorób autoimmunologicznych). W badaniach wykazano, że aktywność wirusa wykryto u 80% osób z Hashimoto i 62% osób z chorobą Gravesa, czego nie wykazano w ogóle w grupie kontrolnej (2).
A więc jak widać Epstein Barr może być bardzo częstą przyczyną złego samopoczucia czy chorób autoimmunologicznych.
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793092
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23067008
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11311486
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6288231
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3766599/
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25931043
Źródło: Michał Undra
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz